Το τελευταίο εμπόδιο ξεπεράστηκε και η εθνική ομάδα μπάσκετ θα είναι παρούσα στο μεγάλο καλοκαιρινό ραντεβού των Ολυμπιακών Αγώνων. Η "επίσημη αγαπημένη" σάρωσε 88-63 το Πουέρτο Ρίκο και εξασφάλισε την πρόκριση, για τρίτη φορά στην ιστορία της.
Παρά το γεγονός ότι η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη (δεν μπορείς να παίξεις 40 λεπτά άμυνα-καμικάζι) η Εθνική δεν έχασε σε κανένα σημείο τον έλεγχο της αναμέτρησης παίρνοντας παράλληλα και ένα πολύ σημαντικό παράσημο. Οι Αρόγιο και Αγιούζο, δεινοί σκόρερ, έμειναν άποντοι σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Το Πούερτο Ρίκο, χρησιμοποιώντας άμυνες ζώνης, μείωσε βέβαια (19-11, 29-23) βρίσκοντας σκορ από τους θηριώδεις Σαντιάγο και Ράμος αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ την ανατροπή.
Με τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη να κάνει θραύση και στις δύο πλευρές του παρκέ (έπαιξε καταπληκτική άμυνα στον Σαντιάγκο) και τον Βασίλη Σπανούλη να βάζει μεγάλα σουτ, η Εθνική (έπαιξε αρκετά με τρεις κοντούς) αποκατέστησε την τάξη (39-27, 48-35) και δεν άφησε να φανεί η απουσία του Νίκου Ζήση που από την αρχή του δεύτερου δεκαλέπτου τέθηκε νοκ-άουτ με τραύμα στον ώμο από σκριν αντιπάλου.
Αφού το νερό είχε μπει στο αυλάκι δεν ήταν δυνατόν να γυρίσει πίσω. Ο Σχορτσιανίτης συνέχισε να προκαλεί απίστευτους μπελάδες στην αντίπαλη άμυνα, ο Παπαλουκάς οργάνωσε εξαιρετικά και η Εθνική, παρά το γεγονός ότι προσωρινά ο Μπαρέα της έβαλε δύσκολα προβλήματα (53-45), έριξε ακόμη πιο γερά θεμέλια για τη νίκη προσφέροντας και θέαμα. Από το 55-47, οι παίκτες του Γιαννάκη πάτησαν γκάζι και ουσιαστικά εξασφάλισαν τη νίκη (60-49, 68-50), αφού τα προηγούμενα παραδείγματα έδειξαν ότι η Εθνική σπανίως χύνει την καρδάρα με το γάλα που έχει μαζέψει.
Ως συνήθως η τέταρτη περίοδος ήταν η περίοδος της επιβεβαίωσης της ελληνικής κυριαρχίας. Το Πούερτο Ρίκο, αποκαμωμένο, δεν πίστεψε ποτέ ότι θα μπορούσε να γυρίσει στο ματς, οπότε η Εθνική του έδωσε και κατάλαβε. Αιφνιδιασμοί, τρίποντα μετά από άριστη κυκλοφορία, καρφώματα συνέθεσαν ένα σκηνικό θεάματος και γιορτής που αυτή η ομάδα απέδειξε ότι μπορεί να δώσει. Η ουσία συνδυάστηκε αρμονικά με το θέαμα και το Πεκίνο αποτέλεσε πραγματικότητα. Στην πρωτεύουσα της Κίνας ίσως γραφτούν ακόμα μερικές σελίδες δόξας στο ήδη πλούσιο βιβλίο της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ.
Πηγή: contra.gr
