Το σουτ της τελευταίας στιγμής από τον Μπατίστ μέτρησε δίποντο και όχι τρίποντο και ο Ολυμπιακός πανηγύρισε τη νίκη στο ντέρμπι του ΣΕΦ (78-77). Τη μεγάλη ανατροπή επιχείρησαν οι "πράσινοι", αγκάλιασαν την πρωτιά οι "ερυθρόλευκοι".
Έτσι κρίθηκε
Γίνεται ένα τέτοιο μεγάλο ντέρμπι να έχει δύο... νικητές; Βέβαια, από τη
στιγμή που αφενός μεν ο Ολυμπιακός "επιβίωσε" από τη αιώνια μονομαχία
και ουσιαστικά κατέκτησε το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα play off
αφετέρου δε ο Παναθηναϊκός επέστρεψε από το -19 στις αρχές της τέταρτης
περιόδου και αν ο Μπατίστ δεν πατούσε για... χιλιοστά τη γραμμή των 6μ75
θα μπορούσε να διεκδικήσει το διπλό στην παράταση.
Ως το σημείο που οι "ερυθρόλευκοι" προηγήθηκαν 61-42, ήταν οι απόλυτοι
κυρίαρχοι του αγώνα. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης, σαν έτοιμος από καιρό, έβγαλε
το... λάδι του Διαμαντίδη στην άμυνα ενώ στην επίθεση έκανε όσα δεν
μπορούσε ο Σπανούλης απέναντι στην προσαρμοσμένη άμυνα του Παναθηναϊκού.
Ο Ντόρσεϊ κάλυπτε κάθε κενό που φαινόταν να δημιουργηθεί στις αλλαγές,
ενώ ο... παραγκωνισμένος Κέσελ, που εμφανίστηκε ξαφνικά στο παρκέ, έκανε
τρομερή δουλειά σε άμυνα και επίθεση θέλοντας να πείσει για τη
χρησιμότητά του.
Το 22-15 στο 10' και το 26-16 απέναντι στη διάτρητη ζώνη των "πρασίνων"
ήταν απόρροια της τρομερής ενέργειας που έβγαζαν οι "ερυθρόλευκοι" στα
μετόπισθεν και του γρήγορου ρυθμού ή της ευστοχίας τους στα τρίποντα. Ο
Παναθηναϊκός ήταν αργός, προβλέψιμος, με τον Διαμαντίδη καλά κλεισμένο
και με άσχημες επιλογές κάθε φορά που τον οδηγούσαν οι αντίπαλοι κοντά
στο καλάθι.
Ο Ολυμπιακός εξασφάλισε από νωρίς διψήφιες διαφορές (34-18, 43-26) και
αντέδρασε περίφημα στο ξέσπασμα του Παναθηναϊκό, ο οποίος πλησίασε στο
44-40.
Τρία σερί τρίποντα από Πρίντεζη και Μάντζαρη προσέφεραν ανάσα και
ταυτόχρονα... αέρα στην ομάδα του Ίβκοβιτς, ο οποίος βρήκε στο πρόσωπο
του Λο ακόμη έναν παίκτη που θα καλύψει το κενό που είχε δημιουργηθεί
από την αδυναμία του Σπανούλη να προσφέρει είτε σκοράροντας είτε
δημιουργώντας.
Μόνο που σαν να ήθελε να παίξει με το χρόνο ο Ολυμπιακός και καταδίκασε
την προσπάθεια που για 32 λεπτά έκανε στο παρκέ. Ο Παναθηναϊκός, ομάδα
πανέξυπνη και ικανή να εκμεταλλεύεται τέτοια κενά διαστήματα, έπιασε την
ευκαιρία από τα... μαλλιά. Ο Γιασικεβίτσιους προσέφερε επιθετικότητα
στην πεντάδα των "πρασίνων", ο Περπέρογλου τέλειωσε επιθέσεις, το ίδιο
και ο Βουγιούκας. Από το 61-52 φτάσαμε στο 67-60 και στο 68-63 με τον
Ολυμπιακό να δείχνει φοβισμένος και άναρχος.
Ο Άντιτς έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο στο τέλος της επίθεσης για το 73-65,
αλλά και πάλι ο Παναθηναϊκός επέστρεψε χάρη στις βολές του Μπατίστ - την
ίδια ώρα ο Χάινς τις έχανε.
Τα τρίποντα του Διαμαντίδη - Σάτο
έφεραν τους πρωταθλητές στο -1 (76-75) και μετά τις εύστοχες βολές του
Σλούκα είχαν την τελευταία επίθεση. Ο Διαμαντίδης καθυστέρησε, ο Μπατίστ
πήρε την μπάλα και πήγε για τρίποντο, αλλά η... άκρη του παπουτσιού του
πατούσε τη γραμμή και το 78-77 ανέδειξε μεγάλο νικητή, έστω και οριακά,
τον Ολυμπιακό.
Σταρ
Ο Βαγγέλης Μάντζαρης ήταν ο άσος στο μανίκι του Ντούσαν Ίβκοβιτς από τη
μία για την άμυνά του πάνω στον Διαμαντίδη και από την άλλη για το σουτ
που πέτυχε ακόμη και σε διαστήματα που ο Ολυμπιακός χρειαζόταν σκορ.
Απογοήτευση
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έπαιξε λιγότερο από άλλες φορές και αυτό έχει
εξήγηση. Δεν βρέθηκε σε καλό βράδυ, οδηγούσε λάθος τις επιθέσεις του
Παναθηναϊκού και σε πολλές περιπτώσεις εκνευρίστηκε. Τέλειωσε το ματς με
3/11 σουτ, επίδοση όχι αντιπροσωπευτική των ικανοτήτων του.
Σχόλιο
Μεγάλη η νίκη του Ολυμπιακού, αλλά έχασε μια μεγάλη διπλή ευκαιρία:
να... σκοτώσει τον Παναθηναϊκό όσο ήταν κακός και ταυτόχρονα να καλύψει
το -4 του πρώτου αγώνα στο ΟΑΚΑ. Αν και βρέθηκε στο +19, πάτησε...
φρένο, εγκλωβίστηκε σε έναν τρόπο παιχνιδιού που ταιριάζει ξεκάθαρα στον
αντίπαλό του και όχι μόνο δεν κράτησε τη διαφορά , αλλά κινδύνευσε να
χάσει κιόλας.
Αυτή ήταν το μοναδικό κέρδος των "πρασίνων" από το
παιχνίδι στο ΣΕΦ. Γιατί αγωνιστικά ήταν αρνητικοί για 32 λεπτά. Επέλεξαν
να δώσουν σουτ σε παίκτες πλην Σπανούλη και τιμωρήθηκαν, έχασαν αρκετά
αμυντικά ριμπάουντ, πήγαν αργά χωρίς νεύρο στην επίθεση. Επέστρεψαν όμως
από το -19 και αυτό έχει τη σημασία του, κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι.
Τα δεκάλεπτα: 22-15, 43-31, 59-42, 78-77