Ένα ρομπότ που ελέγχεται μόνο από τη σκέψη ενός παραπληγικού ανθρώπου και μάλιστα από απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων παρουσίασαν Ελβετοί ερευνητές.
Μπορεί με την πρώτη σκέψη να μην φαίνονται συμβατά η ιατρική με την επιστήμη, μα πάντρεμα τους πορεί να δημιουργήσει θαύματα. Μια τέτοια είναι και η περίπτωση του καθηγητή Χοσέ Μίλαν της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης, ο οποίος ειδικεύεται στη νευροπροσθετική, ένα πεδίο της ιατρικής που ειδικεύεται στη δημιουργία ανώδυνων διεπαφών μεταξύ μηχανών και εγκεφάλου.
Σε μια επίδειξη του νοσοκομείο της ελβετικής πόλης Σιόν, παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της πολυετούς έρευνας του. Κατά την παρουσίαση ο εν μέρει παράλυτος, φορούσε ένα ειδικό καπέλο με ηλεκτρόδια στο κεφάλι του, το οποίο συλλάμβανε τα εγκεφαλικά κύματα του νου του και μεταβίβαζε τις σχετικές εντολές στο ρομπότ, το οποίο βρισκόταν σε άλλη πόλη.ο ασθενής έστειλε νοητικά μία εντολή από το κρεβάτι του σε έναν φορητό υπολογιστή στο δωμάτιό του, ο οποίος τη μεταβίβασε σε έναν άλλο υπολογιστή και αυτός, με τη σειρά του, έδωσε εντολή να κινηθεί ένα μικρό ρομπότ ύψους 30 εκατοστών που βρισκόταν σε απόσταση 60 χλμ στο πανεπιστημιακό εργαστήριο στη Λοζάνη.
Μόνο ενθαρρυντικά μπορεί να είναι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας έρευνας, καθώς ανοίγει νέους ορίζοντες για άτομα με αναπηρία. Με την βοήθεια του ρομποτ θα μπορούσαν να κάνουν πράγματα που πρίν δεν μπορούσαν καν να ονειρευτούν. Στο μέλλον, αν το ρομπότ είναι εφοδιασμένο με κάμερα και οθόνη, οι παράλυτοι ασθενείς θα μπορούν -μετακινώντας το από μακριά- να «επεκτείνουν» ψηφιακά/ εικονικά την παρουσία τους σε άλλους χώρους, π.χ. σε μία έκθεση τέχνης ή σε μία γαμήλια τελετή, κάτι που έως τώρα μόνον επιστημονική φαντασία μπορούσε να θεωρηθεί.
Όμως η έρευνα ακόμη συνεχίζεται, καθως κορισμένες βελτιώσεις είναι αναγκαίες. Καθώς το ηλεκτρονικό σήμα από τον εγκέφαλο προς το ρομπότ μπορεί να «μπερδευτεί», αν στο δωμάτιο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ή αν ο ασθενής αφαιρεθεί, κουραστεί και χάσει τη νοητική συγκέντρωσή του.
Κι άλλοι ελβετοί ερευνητές εργάζονται σε τέτοιες παρεμφερείς έρευνες, όπως η ερευνητική ομάδα της καθηγήτριας Στεφανί Λακούρ που αναπτύσσει ένα «ηλεκτρονικό δέρμα» για ακρωτηριασμένους ή η ομάδα του καθηγητή Γκρεγκουάρ Κερτέν που προσπαθεί να κάνει τους παραπληγικούς να περπατήσουν ξανά μέσω της εμφύτευσης μόνιμων ηλεκτροδίων στον νωτιαίο μυελό της σπονδυλικής στήλης τους.
