Η συγκινητική περιπέτεια μιας σκυλίτσας με τα κουτάβια της

"Πριν δύο εβδομάδες, περίπου, τα σκυλάκια που φιλοξενούσα τόσο καιρό μέσα μου, μου έδειξαν με τον τρόπο τους ότι ήρθε η ώρα να γνωρίσουν τον κόσμο. Αγαπώ τους ανθρώπους αν και δε μου δείχνουν πάντα το καλό τους πρόσωπο κι ιδιαιτέρως αγαπώ τα παιδιά.

Γι'αυτό και αποφάσισα να κουρνιάσω στη γωνία ενός δημοτικού σχολείου, από όπου καθημερινά περνούσα και να φέρω στον κόσμο τα μικρά μου σκυλάκια. Έτσι κι έγινε! Μπροστά στα μάτια των παιδιών γέννησα πέντε πανέμορφα κουταβάκια. Αν και το κρύο ήταν πολύ, κάθε βράδυ τα έκρυβα στην κοιλίτσα μου για να τα ζεστάνω.

 Τα πρωινά μου ήταν πιο ζεστά, από τα γλυκά χαμόγελα των παιδιών όταν με αντίκρισαν. Όλα έδειχναν ότι η μικρή γωνίτσα που με φιλοξενούσε ήταν η πιο όμορφη του κόσμου. Μάλιστα ένα αγόρι με σπάνια καρδιά, μου έκανε και μια αυτοσχέδια σκηνή, για να μη βρέχομαι. Μια μέρα όμως αποφάσισαν να με πάρουν από εκεί, γιατί ήμουν βάρος.

Έκανα δύσκολες τις εφημερίες των δασκάλων και κουραστικά τα διαλείμματα. Κάλεσαν τότε έναν άνθρωπο του δήμου να με απομακρύνει μαζί με τα μωρά μου. Με πήγαν και με έδεσαν με αλυσίδα κάτω από τη σκάλα του νεκροταφείου της περιοχής μαζί με τα μικρά μου και μου άφησαν κι ένα κουβά με νερό για όταν διψάσω. Απέραντη μοναξιά χωρίς τις χαρούμενες φωνές των παιδιών, χωρίς τα χαμογελαστά τους προσωπάκια, χωρίς τους νόστιμους μεζέδες που μου έδιναν...

Ξαφνικά, μια μέρα, μια δασκάλα από το σχολείο έμαθε ότι είμαι εδώ και με άφησε ελεύθερο να πάρω τις αποφάσεις μου. Μετά από δύο μέρες μετέφερα τα σκυλάκια και πάλι στο σχολείο, όμως τα δυο σκυλάκια μου δεν άντεξαν τις μετακινήσεις και το κρύο και πέθαναν.

Έδιωχνα τις μύγες για να μην τα πειράζουν και έβαζα το κεφαλάκι μου πάνω τους για να τα ζεστάνω, μα μάταια. Δεν καταλάβαιναν πια...

Τελικά η ίδια δασκάλα με φιλοξένησε κοντά στο σπίτι της και τα βράδια μου πρόσφερε ένα παλιό αυτοκίνητο, για να βρίσκω καταφύγιο εγώ και τα τρία μου σκυλάκια, όταν ο καιρός χαλάει και το κρύο είναι τσουχτερό. Τώρα ξέρω ότι κάποιος νοιάζεται περισσότερο από τους άλλους και βλέπω ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο σκληρό πρόσωπο.

Σας παρακαλώ εγώ και τα κουταβάκια μου, ζητάμε ένα ζεστό σπίτι κάποιου που να είναι διατεθειμένος να μας δώσει αγάπη και φροντίδα. Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε... Έχουμε πολλή αγάπη να δώσουμε. Μην αποστρέφετε το βλέμμα σας, αλλά ανοίξτε την αγκαλιά σας να μας δεχτείτε.

Το τηλέφωνο για όποιον ενδιαφέρεται είναι 2810752828, 6948600464, 6945640234.
Περιοχή: Άνω Αρχάνες, Ηρακλείου, Κρήτης", αναφέρει το ομολογουμένως εμπνευσμένο κείμενο.