Η χθεσινή "κραυγή απόγνωσης" των καρκινοπαθών στο κέντρο του Ηρακλείου, καταδεικνύει στο μέγιστο βαθμό την αδικία σε βάρος αυτών των κοινωνικών ομάδων και το απάνθρωπο σκηνικό που έχει στηθεί γύρω τους.
Άνθρωποι, οι οποίοι είχαν να παλέψουν μέχρι σήμερα μόνο με την επάρατη νόσο, τώρα πρέπει να αντιπαρέλθουν και των οικονομικών δυσκολιών που τους προκαλεί η κατάσταση, η οποία διαμορφώνεται εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθεί το κράτος.
"Λεφτά δεν υπάρχουν ούτε για αυτούς τους ανθρώπους" είναι σαν να λέει η Πολιτεία, καταδικάζοντας τους σε θάνατο.
Οι καρκινοπαθείς, οι οποίοι πρέπει να κάνουν θεραπεία με φάρμακα πανάκριβα, δήλωσαν χθες, για μια ακόμη φορά, ότι αδυνατούν -χωρίς την κρατική στήριξη- να ζήσουν, αφού τα εισοδήματά τους δεν φτάνουν.
Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η περίπτωση εργαζόμενης στο ΠΑΓΝΗ, η οποία σταμάτησε να κάνει θεραπεία, αφού τα χρήματά της δεν της έφταναν και έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στα παιδιά της, τα οποία έχουν ανάγκη από φαγητό ή στη θεραπεία της!
Οι καρκινοπαθείς ζητούν το αυτονόητο: Να ζήσουν...
