Στο πιο επεισοδιακό grand prix της σεζόν, το οποίο ολοκληρώθηκε πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας, ο Ζεμπάστιαν Φέτελ επιβίωσε μιας μάχης μέχρις εσχάτων. Τερμάτισε έκτος και κατέκτησε για τρίτη διαδοχική χρονιά τον τίτλο στη Formula 1, αφήνοντας δεύτερο τον Φερνάντο Αλόνσο, ο οποίος λίγο έλειψε να περάσει το δράμα του Φελίπε Μάσα το 2008.
Έναν τίτλο που στη διάρκεια της κούρσας άλλαξε πολλές φορές χέρια γι' αυτό και πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον Γερμανό της Red Bull. Ο οποίος έγινε παρεμπιπτόντως ο νεότερος πιλότος που κατακτά τρία σερί πρωταθλήματα μετά του Φάντζιο και Σουμάχερ.
Ούτως ή άλλως πριν σβήσουν τα κόκκινα φώτα ο Φέτελ είχε, λόγω θέσης στο grid, το ξεκάθαρο προβάδισμα. Παρόλα αυτά με την εκκίνηση εκμηδενίστηκε καθετί τόσο μετά το ξεπέταγμα των δύο Ferrari όσο γιατί ο ίδιος ο Γερμανός συγκρούστηκε με τον Μπρούνο Σένα, βρέθηκε ανάποδα στην πίστα και ξάφνου τελευταίος.
Έκτοτε άρχισε ένα τρελό γαϊτανάκι συμβάντων που ουδείς μπορούσε να προβλέψει. Διαδοχικά γεγονότα που μετέτρεψαν τη μάχη του τίτλου σε θρίλερ.
Από τους πρώτους γύρους η βροχή από το βραζιλιάνικο ουρανό επιτέλεσε το... έργο της και μετά τον 10ο οι πρωτοπόροι άρχισαν να τοποθετούν ενδιάμεσα ελαστικά. Λογικό ήταν οι ανακατατάξεις να είναι διαδοχικές. Αργότερα ήρθε το αυτοκίνητο ασφαλείας, το σπασμένο εξάρτημα στο πάτωμα της Red Bull, το πρόβλημα του Ουέμπερ, οι ουρανοί που άνοιγαν κι έκλειναν. Συμβάντα που επηρέασαν λίγο έως πολύ την εξέλιξη της κούρσα.
Ουσιαστικά ο αγώνας άρχισε ξανά μετά τον 30ο γύρο, όταν δηλαδή το ασημί Mercedes έφυγε από την πίστα και έδωσε το... λόγο στους οδηγούς. Την ώρα που οι δύο McLaren μονομαχούσαν σκληρά με τον Χούλκενμπεργκ της Force India για την πρώτη θέση, Αλόνσο και Φέτελ προσπαθούσαν πιο πίσω για το πλασάρισμα εκείνο που θα τους έστεφε πρωταθλητές.
Ο Αλόνσο είχε καλύτερη θέση στην πίστα, αλλά ο Φέτελ, ευνοημένος από εγκαταλείψεις και σωστές επιλογές ελαστικών στο σωστό χρόνου, μπορούσε να ρυθμίσει τη μοίρα του, με ισχυρή παρακαταθήκη πάντα το +13 από τον προηγούμενο αγώνα. Αλήθεια είναι πως δεν κυνήγησε κάτι περισσότερο από αυτό μπορούσε να του δώσει η κούρσα.
Η καθυστέρηση στα pits, σε μια από τις πολλές επισκέψεις του για αλλαγή ελαστικών, δεν αποδείχθηκε μοιραία. Ήταν στη βαθμολογούμενη 10άδα και αργότερα μετά την εγκατάλειψη του Χάμιλτον (τι τραγικό τέλος στη McLaren), ο οποίος χτυπήθηκε από την πίσω πτέρυγα του Χούλκενμπεργκ, ανέβηκε έβδομος.
Με τον Αλόνσο στη δεύτερη θέση (ο Μάσα του άνοιξε το δρόμο), δεν ήθελε κάτι περισσότερο στους τελευταίους δέκα γύρους. Πρόλαβε πάντως να περάσει τον Σουμάχερ, ο οποίος στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του, άνοιξε... ιπποτικά το δρόμο στο συμπατριώτη του και... διάδοχό του (αργότερα πανηγύρισε μαζί του). Το ατύχημα του ντι Ρέστα στον τελευταίο γύρο που έφερε το αυτοκίνητο ασφαλείας στην πίστα, δεν τον επηρέασε.
Με την έκτη θέση ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής, αφού ο Αλόνσο σε αυτήν την περίπτωση χρειαζόταν μόνο τη νίκη. Την οποία όμως κατέκτησε με μεγάλη διαφορά ο Τζένσον Μπάτον!
